بسم الله الرحمن الرحیم

تبه کارترین مردم کسی است که تأمل در درون ندارد . کسی که تأمل در درون ندارد ؛ به جنایتکار حرفه ای تبدیل می شود . آن جنایت بزرگ تاریخ را شمر انجام داد . گفتند : چرا پسر پیغمبر (صلی الله علیه واله وسلم ) را به قتل رساندی ؟گفت : اطاعت از یزید کردم .چون در درون تأمل نکرده بود که ببیند امام حسین (علیه السلام ) کیست ؟ یزید کیست ؟

اگر شمر اهل درون بود؛ حسین (ع) را نمی کشت . آن کس که می داند کیست ؛ می داند که دنبال چیست ؟!ابن ملجم در محراب عبادت حضرت را کشت ؛ چون در درون جزء خوارج بود. اگر یک کم تأمل در درون می کرد ، هرگز دست به چنین کاری نمی زد ، لذا چون اهل تفکر نبود و ساده و سطحی می اندیشید ؛ به آسانی تبدیل به جنایتکار تاریخی شد و شقی ترین شقی شد و تا ابد در عذاب الیم قیامت گرفتار است .

بسم الله الرحمن الرحیم

توجه از "وجه" گرفته شده ، یعنی وجهه ی قلب تو به هر سو و به هر مقامی که ساکن شده ، به همان سو هم گرایش و توجه دارد و تو دائم در آن مقامی حضور داری و هستی که در آن ساکن شدی و اقامت داری . لذا وجهه ی قلب تو به همان سمتی که توجه دارد ؛ حضور هم دارد . 

اگر تو به مکانی بروی که آن مکان و آن افراد ، ضد وجهه قلبی تو (ضد ارزش) باشند ، هر چند که تو علی الظاهر با آنها در آن مجلس هستی و گفتگو می کنی ، اما چون قلبت به آنها گرایش و توجه ندارد ، پس از آنها غایبی و در عالم خودت سیر می کنی .چون هم رنگ عالم تو نیستند ، ظاهرا به آنها نزدیکی و در باطن از آنها دوری !

........من در میان جمعم و دلم جای دیگر است 

کسی که با اطاعت کردن امر خدا ، به باطن و عالم درونش وارد شده ، چنین کسی ، وقتی به نماز می ایستد ؛ چون عالم نماز هم رنگ عالم درونش است ، بالفور به عالم نماز وارد می شود و با آن انس می گیرد ؛ این حضور قلب ، توجه است که گفتیم توجه انسان به آن سمتی است که در آن حضور دارد ...

لطفا در ادامه مطلب با ما همراه باشید...

بسم الله الرحمن الرحیم

بها و قیمت اعمال ما به اندازه ای است که ولایت علی (علیه السلام ) را داشته باشیم. هر قدر تو در مسیر ولایت اهل بیت علیهم السلام حرکت کرده باشی ؛همان قدر به جایگاه انسانی خودت نزدیک شدی و انسان شدی و هر قدر تو انسان شده باشی ؛ می توانی از غذاهای انسانی بهره مند شوی.

چون خداوند انسان را بالقوه انسان آفرید و او را به زمین آورد تا با اختیار خودش ، مسیر انسانی را انتخاب کند و قوه های انسانی خود را به اختیار خودش به فعلیت رساند . حال اگر کسی به اختیار خودش از صراط مستقیم خارج شود و نخواهد درمسیر انسانی که مسیر ولایت است قدم بگذارد ؛ کسی جلوی او را نمی گیرد ؛ چون همان گونه که عرض شد ؛ گفتیم خداوند مهربان به انسان اختیار داده تا خودش راهش را انتخاب کند .

بله اگر مسیر ولایت و انسانی خود را طی کند ؛قوه های انسانی و دست و پا و چشم و گوش انسانی او فعال شده و ساخته می شود و در سلامت کامل می تواند از نعمت های فردا بهره ببرد . اما اگر ...

 در ادامه مطلب با ما همراه باشید....  

بسم الله الرحمن الرحیم

فرض کنید در شبانگاهی تو را به خانه ای تاریک و پراز جواهرات می برند و فقط یک شمع به دست تو می دهند و به تو می گویند تا فردا صبح مهلت داری جواهرات کل خانه را جمع آوری کنی . تو با آن نور ضعیف شمع فقط می توانی جلوی پای خودت را ببینی ، لذا هی شمع را به زمین نزدیک می کنی و با خوشحالی قطعه ای از جواهرات را بر می داری .

اگر عقل و فهم در تو بالا باشد ، می فهمی که با این نور شمع اول باید دنبال کنتور برق بگردی؛ کنتور را که بزنی ، به تمام اتاق ها اشراف داری و می توانی به کل جواهرات دست پیدا کنی . اما اگر بدون تدبیر بخواهی فقط به این نور شمع اکتفا کنی ؛ فقط تا وقتی که شمع روشن است می توانی جواهرات برداری ، به محضی که شمع خاموش شد تو می مانی و.....

خداوند مهربان انسان را آفرید و به اسفل السافلین آورد و به او عمر محدودی عطا کرد ؛ تا خود در خود کنکاش کند و گنج درونش را بیابد حال اگر ما سرمایه ی عمرمان را شمع فرض کنیم و....

در ادامه مطلب باما همراه باشید..

شهادت حضرت امام صادق (علیه السلام)

بر سالکان راهش تسلیت باد

بسم الله الرحمن الرحیم

کسی که علم دارد ، عالم است ؛ اما کسی که به درک و ادراک رسیده ، مدرک است . تو با علم به دانایی می رسی اما با ادراک این دانایی ، علم را دارا می شوی . یعنی آن دانایی با وجودت یکی می شود و خود را می  یابی .

 " من عرف نفسه فقد عرف ربّه " کسی که خودش را شناخت، پروردگارش را می شناسد . تمام بدبختی بشر امروزی این است که خودش را نشناخته . البته منظور از "خود "، همان خود عالی است که قبلا به آن اشاره کرده ایم. وگرنه این خود دانی که جسم است و خواسته هایش مادی است ؛ را همه می شناسند . مشکل ما نشناختن آن خودی است که شرافت و شخصیت انسان به آن بر می گردد.

کسی که بدنش سوخته و تاول زده و دائم فریاد می زند که درد دارم. تو فقط علم داری که سوختن ، درد دارد و دیگر درد او را ادراک نمی کنی .اما عمق درد او را زمانی می فهمی که بدن تو هم به مانند او در آتش بسوزد ؛ اینجاست که درد را دارا می شوی . یعنی شدت درد او را با تمام وجودت ادراک می کنی .کسی که در وجودش به معرفت و ادراک برسد ؛ رمز و راز هستی و آفرینش را و خود را و خدا را در وجودش می یابد و ادراک می کند .

بسم الله الرحمن الرحیم

زمانی که بینش تو به خدا و به هستی درست شد ؛ عقیده ی تو هم درست و راسخ می شود و تو با این چنین عقیده ای هر عملی انجام دهی (ولو دو رکعت نماز ) روح تو رشد می کند و بالا می رود .

اما اگر بینش و عقیده ی تو به هستی ، غلط باشد ؛ با این عقیده ی غلط و شکسته ، خوب و بد ، و درست و غلط را از هم تشخیص نمی دهی و هر عملی هم که انجام دهی ؛ (هرچند که حج باشد ) اما دست و پا شکسته است و به جان و روح تو بار نمی یابد و سود نمی دهد . پس مهم ، کیفیت کار است نه کمیت کار ! 

بسم الله الرحمن الرحیم

عالم معنا را با زبان قال نمیشه تعریف کرد؛ چون زبان حال می طلبد .یعنی تو باید در عالم معنا وارد شوی تا حال تو عوض شود و بتوانی آن عالم را ادراک کنی . شما اگر در یک شب سرد زمستان ، با لباس مناسب داخل ماشینی سوار باشی که بخاری آن روشن است ؛آیا می توانی حال کسی را درک کنی که در زیر برف بدون چتر و بدون لباس مناسب ایستاده و می لرزد ؟ نه . بلکه تو هم باید بدون چتر و بدون لباس مناسب در عالم سرما قرار بگیری تا با لرزیدن اعضای بدنت بتوانی حال آن شخص را درک کنی . 

تا تو لباس و چتر گناه را از وجودت دور نکنی و کارهایت را برای رضای خدا خالص نکنی ؛ هرگز نمی توانی حال کسی را درک کنی که در عالم معنا وارد شده و وجودش از گناه بیزار است و در کیف و لذت زیبایی های بالا ست . ...در ادامه مطلب با ما همراه باشید 

بسم الله الرحمن الرحیم

مطلبی را که امروز قصد دارم بنویسم ، احتیاج به درایت و درک بالا دارد و برای اینکه این حقیقت ، برای شما قابل هضم باشد و ثقیل نباشد؛ در ابتدا در قالب یک مثال آن را به ذهنتان نزدیک می کنم و بعد مطلب اصلی را عرض می کنم.

سدی را در نظر بگیرید که در طرف راست آن ،آب زیادی جمع است و در طرف چپ آن، هیچ اثری از آب دیده نمی شود ؛ حال اینجا اگر کسی که فقط طرف چپ سد را می بیند وجود آب را انکار کند و بگوید که سدّ ، فاقد آب است ، چگونه می توان وجود آب را به او اثبات کرد .آب هست و وجود آن هم ثبوتی است ؛ فقط سد باید آن را از خود بروز و ظهور دهد و به گونه ای که دیگران آن را ببینند . حال چگونه ؟؟!

ما اگر در روی سدّ پنج روزنه به بیرون باز کنیم ( یکی به شکل ستاره و دیگری به شکل ماه _ یکی به شکل مربع و دیگری به شکل مثلث و آن دیگر هم به شکل یک گل ) آن وقت آب از آن روزنه ها بیرون می زند و سد می تواند؛ وجود و حقیقت آب را نشان دهد . 

حال اگر این سد ، همچنان روزنه ها را پاک و طیّب نگه دارد ،آبی هم که از این روزنه ها بیرون می ریزد ؛ پاک و طیّب و زلال خواهد بود ،اما اگر روزنه ای خود را به انواع میکربها و رنگها و کثافات آلوده کند ؛ طبیعی است که آب هم در برخورد با این روزنه ی آلوده ، کثیف و آلوده و بدبو نشان داده می شود و کسی هم که این طرف سد ، ایستاده و دارد آب را تماشا می کند نمی تواند حقیقت آب را به عینه ببیند .

 حال این آب آلوده و متعفن اگر به رودخانه ها و جویبارها .... لطفا در ادامه مطلب با ما همراه باشید

بسم الله الرحمن الرحیم

امام باقر (علیه السلام ) می فرمایند : " اسم اعظم ، هفتاد و سه حرف است و آصف ، یک حرف از آن را داشت که به چشم بر هم زدنی ، تخت بلقیس را در محضر سلیمان حاضر کرد . هفتاد و دو حرف آن در نزد ماست و یک حرف هم نزد خداست که آن را برای خود نگه داشته است ، همان اسم متأثر الهی .

امام صادق (علیه السلام ) هم می فرمایند : به حضرت عیسی (ع) دو حرف داده شده بود که با آن کار می کرد ( و معجزاتش را نظیر شفای مریض ، خبر دادن از آنچه در درون خانه هاست ، احیای اموات و ...انجام می داد ) به موسی (ع) چهار حرف داده شد ( که معجزاتش از جمله به خاک ذلت نشاندن فرعون و سحره اش با آن بود ) به ابراهیم هشت حرف داده شد؛ به نوح پانزده حرف داده شد (که با آن جهانی را غرق کرد) و به آدم بیست و پنج حرف . و خداوند تمام آن را برای حضرت محمد (صلی الله علیه واله وسلم ) جمع کرده است .

همانا اسم اعظم ، هفتادو سه حرف است که هفتاد و دو حرف آن به حضرت محمد (ص)داده شده و یک حرف آن از او در پرده مانده است ."